دو آیه قبلى زندگى بى فروغ منافقان را مثال زده بدین معنی که زندگی آنها با بینش غلط است، و این دو آیه مثل دیگرى را درباره زندگى پرهراس آنان بیان مى کند که گرایش و رفتار غلط دارند. بعبارت دیگر منافقان نه درست می فهمند و نه درست عمل می کنند. اولیای الهی برعکس هستند با نور الهی هم درست اندیشه می کنند و هم درست عمل می کنند.
به مناسبت ولادت با سعادت ثامن الحجج حضرت امام رضا(ع) از ساعت 16:30 روز یکشنبه 95/5/24 مراسم مولودی در بیت العباس (ع) برگزار می شود.
آیه 17 - مثلهم کمثل الذى استوقد نارا فلما اضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و ترکهم فى ظلمت لایبصرون
آیه 18- صم بکم عمى فهم لا یرجعون
انسان مسافرى است رهسپار لقاى حق و نیازمند نورى است تا راه او را روشن کند و سرانجام به لقاى مهر و جمال حق باریابد. منافق که نه از خود نورى دارد و نه از نور خدا بهره مند است، همواره در تاریکى به سر مى برد و مثل آنان همچون کسى است که در تاریکیهاى انبوه، آتشى بر افروزد تا پیرامونش را روشن کند، ولى خدا با تند بادى آن را خاموش کند و او را در تیرگیها رها کند. سر این که خداوند به منافقان فرصت افروختن آتش مى دهد و سپس آن را خاموش مى کند، آن است که عذاب ماندن در میانه راه، بیشتر و تحیرش افزونتر است.
علت اینکه خداوند اینگونه با منافقان برخورد میکند اضلال کیفری خداوند است. منافقان بدلیل اینکه از هدایت فطرت و عقلشان (که خداوند به عدالت به همه داده است) و همچنین از هدایت پیامبران پیروی نمیکنند اضلال کیفری خداوند نصیبشان می شود و خداوند اینچنین عذابشان میکند.
مداخل شیطان
راههایى که شیطان از آن نفوذ میکند سه قسم است:
شهوت حیوانیت است وغضب سبعیّت، وهوى شیطان است.
شهوت آفتى بزرگ است، ولى غضب هولناکتر از آن وهوى از هر دومهیبتر
امام محمدباقر(علیه‌السلام) می‌فرمایند:
"لَوْ أُتِیتُ بِشَابٍّ مِنْ شَبَابِ الشِّیعَةِ لَا یَتَفَقَّهُ فِی دِینِهِ لَأَوْجَعْتُهُ"
اگر جوان شیعه‌اى را نزد من بیاورند که علمِ دین نمى‌آموزد، او را تأدیب می‌کنم.
مشکاةالأنوار، صفحۀ ۱۳۳
خداوند به پیغمبر خود می فرماید: اگر فقط تو بودی، ما قرآن را نازل نمی کردیم. تو کسی هستی که قرآن را از نزد ما تلقی می کنی: " وانک لتلقی القرآن من لدن حکیم علیم" تلقی قرآن در نزد حق سبحانه برای پیغمبر، غار حرا نمی خواهد، صوت و لفظ نمی خواهد.
وضو،عجیب نجات بخش است،حقیقت آن حورالعین که در روایات به من و شما وعده دادند،همین حضرت وضو است.که وضو نور چشم انسان می گردد.لذا فرمودند درهنگام وضو گرفتن چشم خود را باز کنید که آب بدان برسد و آن را تطهیر کند. زیرا انسان وقتی به بازار و مغازه و اداره و کوچه و خیابان می رود و دوستان و آشنایان را زیارت می کند،
شرح ماجرا به نقل از فرزند آیت الله شبیری زنجانی از زبان پدر بزرگوارشان اینگونه نقل می‌شود که :در سفری که امام خمینی(ره) و پدرم برای زیارت به مشهد مقدس رفته بودند امام در صحن حرم امام رضا (ع) با سالک الی الله حاج حسنعلی نخودکی مواجه می‌شوند. امام امت (ره) که در آن زمان شاید در حدود سی الی چهل سال بیشتر نداشت وقت را غنیمت می شمارد و به ایشان می‌گوید با شما سخنی دارم.
آیت الله نجابت می فرمودند: آیت الله میرزا علی قاضی به مرحوم آیت الله شیخ علی محمد بروجردی (از شاگردان برجسته آقای قاضی) فرموده بودند که:
هیچ گاه از قرآن جدا مشو و ایشان تا آخر عمر بر این سفارش آقای قاضی وفادار و پایبند بود. هر وقت از کارهای ضروری و روزمره فارغ می شد، قرآن می خواند و با قرآن بود.
آقای سید محمد حسن قاضی می فرمایند: چند سفارش ایشان عبارت است از: اول روخوانی قرآن. می فرمودند قرآن را خوب و صحیح بخوانید.
