بهترین تحیتی که خدا برای انبیا(ع) و بندگان صالح خود دارد سلام است که گاهی آن را بدون واسطه می فرستد ، نظیر "سلام علی نوح فی العالمین" ( سوره صافات آیه 79) ، " سلام علی إبراهیم" (سوره صافات آیه 109) و گاهی از زبان یکی از اولیای خود ، نظیر آنچه که از زبان کلیم خویش به بندگان صالح خود ابلاغ کرد: "والسلام علی من اتّبع الهدی":سلام و درود برکسی که از هدایت الهی پیروی می کند(سوره طه آیه 47).
"سلام" از "سَلِمَ" ضدّ خصومت و به معنای شدّت موافقتی است که هیچ گونه خلاف و نزاعی در بین نباشد. انقیاد ، صلح، رضا و امثال آناز لوازم این معناست.
سلا م به معنای سلامت است و "السلام علیکم" یعنی سلامت از جانب خدا بر شما[مخاطبان] باد.
عده ای فکر می کنند زیارت جامعه کبیره غلوّ است. غلوّ در مورد ائمه معصومین(ع) از جایی شروع می شود که آنها را در مقام تعریف و تمجید از حد بندگی و عبودیت خارج کنیم اما در درجه بندگی ، هر چقدر کمالات را به آنها نسبت دهیم هرگز غلوّ نیست
یکی از بارزترین و برجسته ترین مشخصه های ایمان تولّی و تبرّی است که حتی در نباتات و حیوانات به صورت جذب و دفع وجود دارد و در انسانها به صورت حبّ و بغض یا نفرت و ارادت جلوه می کند.
ابو حمزة ثمالی از امام محمد باقر(ع) پرسید: حقیقت ایمان چگونه تکمیل می شود؟ امام باقر(ع) فرمود: با دوستی دوستان خدا ، دشمنی دشمنان او و همراهی با صادقان ؛ قلت اصلحک اللّه ای شیء إذا علمتُه أنا استکملتُ حقیقةَ الایمانِ؟ قال علیه السلام: " توالی اولیاء اللّه و تعادی أعداء اللّه و تکون مَعَ الصَّادقین کَما امرک اللّه".
این که ما را به خواندن دعای جوشن کبیر و اِحصای اسمای الهی ترغیب و تشویق کرده اند ، مقصود تلفظ محض و شمارش صِرف نیست، بلکه غرض اینست که آدمی با شمارش این اسما و صفات و آشنایی با مضمون و معنای آنها ، خود را بسازد و به آنها متخلق گردد. در واقع دعای جوشن کبیر و مانند آن ، دعوت نامة حق تعالی (برای متخلّق شدن به اسماء الهی) است.
حضرت علی (ع) در خطبه ای حقوق متقابل مردم و حکومت را این گونه برشمرد:
"ایها الناس! انّ لی علیکم حقاً و لکم علیَّ حقٌّ"؛ ای مردم! مرا بر گردن شما حقوقی است و شما نیز بر گردن من حقوقی دارید.
"فأما حقکم علیَّ فالنصیحه لکم و توفیر فیئکم علیکم و تعلیمکم کیلا تجهلوا و تأدیبکم کیما تعلموا"؛ حقی که شما برمن دارید این که: 1- شما را نصیحت کنم. 2- فی ء] و بیت المال[ شما را جمع آوری کنم و برای شما خرج کنم] استفاده ی شخصی از آن نکنم[. 3- شما را آموزش و تعلیم دهم تا جاهل نمانید. 4- شما را تربیت کنم تا آگاه و عالم گردید.
"و أما حقّی علیکم فالوفاء بالبیعة و النصیحة فی المشهد و المغیب و الاجابة حین أدعوکم و الطاعة حین آمُرُکم"؛ حقّی که من بر شما دارم این است که : 1- به بیعتی که با من بستید وفادار باشید. 2- در نهان و آشکارا ناصح من باشید. 3- هنگامی که شما را فراخواندم، اجابت کنید. 4- وقتی شما را به کاری دستور دادم، فرمان ببرید.
زائر زمانی عارف به حق امام است و به ولایت و حرمت وی آگاهی دارد و به او اقتدا و از او پیروی می کند که :
او را معصوم ، افضل و اعلم از دیگران ، جانشین رسول خدا(ص) و منصوب از جانب خدا بداند ، اوامر و دستورهایش را اوامر الهی بشمارد تبعیت از وی را در تمام امور زندگی واجب بداند ، با اقتدا و پیروی از سیره و سنّت او خط سیر زندگی خود را ترسیم کند و ... .
حضرت علی علیه السلام در حکمت 125 نهج البلاغه می فرمایند:
لَاَنْسُبَنَّ الْإِسْلاَمَ نِسْبَةً لَمْ یَنسُبْهَا أَحَدٌ
قَبْلِی.
الْإِسْلاَمُ هُوَ
التَّسْلِیمُ، وَالتَّسْلِیمُ هُوَ الْیَقِینُ، وَالْیَقِینُ هُوَ التَّصْدِیقُ، وَالتَّصْدِیقُ هُوَ الْإِقْرَارُ،
وَالْإِقْرَارُ هُوَ الْأَدَاءُ، وَالْأَدَاءُ هَوَ الْعَمَلُ.
هر آینه اسلام را چنان تعریف می کنم که احدی قبل از من نکرده است. اسلام، همان تسلیم و تسلیم، همان یقین و یقین، همان تصدیق و تصدیق، همان اقرار و اقرار، همان ادا کردن و ادا ، همان عمل است.
این تعریف از اسلام به بیانی همان توحیدولایی است. البته این فرمایش مولا (ع) که احدی قبل از من، اسلام را چنین تعریف نکرده، به این معنی نیست که حضرت رسول (ص) این درجه را نداشتند بلکه ایشان جامع مراتب بودند. اما در مقام رسالت، به دلیل بقایای فرهنگ جاهلیت در بین مردم و عدم استعداد آنان برای ادراک بطن دین ، بیشتر به ظاهر دین پرداختند و بطن آن را به حضرت علی (ع) سپردند تا ایشان بسیاری از حقایق را معرفی کنند.
حضرت علی(ع) اسلام را در چند رتبه معرفی می کنند: تسلیم ، یقین ، تصدیق ، اقرار ، ادا و عمل.
به مناسبت اربعین حسینی مراسم عزاداری در روز یکشنبه سی ام آبان از ساعت 15 الی 17 در بیت العباس(ع) برقرار می باشد.
به مناسبت ایام دهه اول محرم از روز یکشنبه 11 مهر ماه تا روز دو شنبه 19 مهر ماه (بجز روز پنجشنبه و جمعه) از ساعت 15 الی 17 مراسم عزاداری در بیت العباس (ع) برقرار می باشد.