گزیده تفسیر آیات 19 و 20 سوره بقره
دو آیه قبلى زندگى بى فروغ منافقان را مثال زده بدین معنی که زندگی آنها با بینش غلط است، و این دو آیه مثل دیگرى را درباره زندگى پرهراس آنان بیان مى کند که گرایش و رفتار غلط دارند. بعبارت دیگر منافقان نه درست می فهمند و نه درست عمل می کنند. اولیای الهی برعکس هستند با نور الهی هم درست اندیشه می کنند و هم درست عمل می کنند.
منافقان درمانده، مانند مسافران راه گم کرده اى هستند که گرفتار بارانى شدید، همراه با ابرهایى غلیظ و تیره و رعد و برقى هراس انگیز و مرگبار شده اند.
آنان انگشتان در گوشها فرو برده اند تا خروش رعد آنان را به کام مرگ نکشاند. برق شدید آسمانها نیز نزدیک است چشمانشان را برباید. با جهش هر برق، چند قدم به پیش مى روند و چون فروغ آن باز ایستاد و در تاریکى غرقشان ساخت، متحیرانه بر جاى خود مى ایستند.
منافقان با استفاده از ایمان صورى خود و در پناه آرامش جامعه اسلامى چند قدمى به پیش مى روند، ولى هنگامى که راز درونشان آشکار شد، بر جاى خود مى ایستند و توان هر کارى را از دست مى دهند. اگر خدا مى خواست، از همان آغاز نورشان را مى گرفت ولى چند روزى براى امتحان به آنها مهلت داد تا معلوم گردد که در درون چه داشته اند. پایان بخش هر یک از دو آیه، هشدارى است به منافقان ؛ در پایان آیه اول سخن از احاطه قهرى خدا بر آنان است و در پایان آیه دوم قدرت بیکران حق بر عملى ساختن وعیدهایش مطرح شده است.